Fenerbahçenin hayatıma etkisi

Dün Fenerbahçe yenilince resmen yıkıldım.
Daha önceden antremanlı olmama rağmen yine aynı yıkımı yaşadım.
bu sefer oğlum da üzüldü..

öncelikle yeterli totem yapamadım.
oğlum sabah kırmızı tişört giyiyordu.
eşim ve oğlum yeterince mutlu değildi.
annemlere uğramadım - hatta konuşmadım.
maçı digiturk yerine çakma kanaldan izledim.
maç günü kardeşimle iletişim kurdum.

sonuçta yenildik. şampiyonluk gitti.
çok üzüldüm.

Bu fenere daha az değer vermem gerekli ama nedense hayatımda önemli bir boşluk doldurduğu için az değer veremiyorum.

Oğlumdan beklentilerim... Notları - davranışları

Kendimce oğlumun mutlu olmasının yeterli olacağını düşünürdüm. Diğer konular çok önemli değildi kendimce.
Sonra geçen hafta sonu ara karnesi geldi.
Ara karnede 2 tane orta notu vardı..
acayip canım sıkıldı..
moralim bozuldu.
çocuk bir de karne hediyesi istedi.
öfkelenip bağırdım..
sonra fakettim ki benim için ne önemliymiş.
bu sefer ne dağınıklığı kaldı, ne saygısızlığı ne söz dinlemezliği ne bencilliği...
oo resmen oğluma patladım.

çok kötü bir durum oldu.

sonra fark ettim ki ; haksızlık ediyorum.
beklentilerim çok yüksek ve anlamsız.

neyse her işte bir hayır vardır dedim.
kendimce şunu fark ettim.

oğlumun notları benim için önemli.
oğlumun davranışları benim için önemli.
oğlumun mutluluğu benim için önemli
oğlumun başarılı olması benim için önemli.

bu çerçevede nasıl davranacağımı henüz bilemiyorum ama en azından bunun farkına vardım...

İçi boş teneke gibiyim

Bu aralar içi boş teneke gibi hissediyorum kendimi.. neden böyle bir tabir kullanıyorum bilemiyorum ama gerçekten öyle hissediyorum..

Mutlu değilim, mutsuz da değilim.
biraz amaçsız kaldım gibi
aslında amacım olması için sebeplerim de var yeni bir çocuğumuz olacak. az kaldı.. ama vaziyet böyle.
böyle hissediyorum işte.