Benim bir blogum vardı yaa. Doğru.. aa neler neler yazmışım..:) Neyse yeniden başlayalım. Bakalım belki burası iyi gelir...

15/10/2023

vay be kaç yıldır yazmamışım. tarih atalım da başlığı olsun. 

Neler yaşadık? 

çooook şey.. çok sular aktı köprülerin altından... onlarca tatil, pandemi, taşınma, terk edilme, ameliyat, kayıplar, tehditler, terapiler, ilaçlar, hastalıklar, küskünlükler.. vs vs...

hala da akıyor.

Evliyim. şimdilik .. artık bu ilişkinin bittiğini hissediyorum ama resmiyete dökmedim dökemedim..

Hala cinsellik kötü hatta rezil durumda yok

Eşimin beni istemediğini-beğenmediğini kanıksadım, kabullendim. önceleri kendimi çirkin bulup suçu kendime atıyordum ama konu benle ilgili değil...

Huzur yok.. sürekli gergin herseye herkese küskün öfkeli enerji ve iyi duygu vampiri bir kadın..

3 yıldır terapiye gidiyoruz. Ben durumu yeni yeni anlamaya başladım.

Sanırım çok içmeye başladığım için geçmişte yaşadıklarımı buraya yazdıklarımı unutmuşum. Şaka gibi.. belki de hatırlamak istemedim.. bir umut işte. salakça..

Neyse artık biraz daha farkındalığım arttı.. 

Eşimin üzerine kitap yazılacak manipülasyonları, dramatizasyonlarında oltaya gelmemeyi yavaş yavaş öğreniyorum. Hep haksızlığa uğramış mağdur... bir çeşit Narsizm ama tam da değil.. beceriksiz bir narsist..

Cinselliği de artık talep etmiyorum.. sadece mastürbasyon ile beynimi uyuşturuyorum.

Ama çocuklara olan ilgisizliği öfkesi, evdeki işlere karşı sorumsuzluğu çok tatsız..

Çok dengesiz..

Eşime derin depresyon teşhisi koyuldu. İlaçta kullanıyor ama pek bir işe yaramıyor. yada işe yarıyorsa beni tatmin etmiyor... duruma göz yumarak yalandan eşşek olarak öyle devam ediyorum...

Çok şey var yazılacak yaa.

Kategorize edip toparlayıp öyle mi yazsam.. 

yoksa aklıma geleni parça parça mı?

çok kopuk dağınık oluyor parçalı işler ama aklım da öyle işte.. 

bir düşüncede bir olayda uzun süre kalamıyor.. hop sekip bambaşka bir yere zıplıyor...

Odaklanma ve anda kalma egzersizlerine devam.  nefes al nefes ver... geçecek..

duygular ve düşünceler kalıcı değil.. biz onlardan fazlasıyız... biraz klişe ama böyle...

psikolog - terapim..

Bu 2016 yılında başlayıp bıraktığım terapi

zamanım olursa sonraki deneyimlerimi de yazayım... çok tecrübe edindim..:)))

terapi almaya başladım. bakalım nasıl devam edecek...

1/12 herşeyi kontrol etmeyi bırakmalıyım.. herşeyi kendime bağlamak ve kontrolüm altında tutmaya çalışmak  benim sıkıntılarımın sebebi olabilir..
bunu fark etmek-ettirilmek pek rahat hissettirmedi...
duygularımın farkında değilim.. hissetmem gerekn birşeyler olması gerekli gibi yaşıyorum.. psikolog ne hissettin diye sorunca ne hissetmem gerekli diye cevap veriyorum. benim hissim mecburiyet...
bir şey yaparken onu gerçekten isteyerek yapmıyorsam yapmamalıyım.. çünkü isteksiz yapılan işin kıymeti olmuyor-hissedilmiyor..
eşimin benden beklentileri benim herşeyi kontrol etme alışkanlığım sebepli olabilir...(daha önce yaptığım için, yine ilgi istiyor ve bekliyor)

29/11 kızımın ağlamalarını görmezden gelmeliyiz..
oğlumuz için çatışma normal..

23/11 mutluluk çanağımı dolduran kaynaklardan kontrolüm altındakileere yoğunlaşmalıyım.. kendime daha fazla zaman ayırmalıyım..
eşimden beklentilerimi sanki olmuş - oluyormuş gibi davranmalıyım...
olmayan - olamayan konulara takılmayıp olmuş zaten varmış gibi devam etmeliyim...
kendimi çok iyi hissettirmedi.. bir kaç kez daha deneyeceğim.. kendimi sorgulanıyor gibi hissediyorum...