Ulan kendimi gerçekten eşşek gibi hissediyorum.
bu ne aq ya..
tabi her şeyin başında ve bu kadar gergin ve öfkeli olmamın temel sebebi seks hayatımızın yerlerde olması.. yok desem yalan olur ama belki olmasa en azından olmayacağını bilir ona göre yaşarım.
çok öfkeli ve üzgünüm..
eşimin son aylardaki tavırları gerçekten beni acayip rahatsız etmeye başladı.
kendi ailesi ile ilgili sorunları
annesinin küçük ablasını koruyup bazı konuları hasır altı etmesi,
diğer ablasının herkese boncuk dağıtıp adil gibi görünüp her boku kendisine hak görmesi
babasının bu durumu bilmiyor gibi davranması
bunları görüp üzülmesini anlıyorum ve her durumda destek te oluyorum ama bunlardan ötürü yaşadığı gerginlikleri bize yansıtması
oğlumuzu okulda desteklemeden mükemmeliyet istemesi
kızımızın gece uyanmalarına sürekli öfkeyle cevap vermesi
evin düzensizliği -
bize bakışı
beni karşılamaması -
her bokunu sanki evde yer yokmuş gibi salon ve mutfağa yığması sonra da oğlumuzun dağınıklığından şikayet etmesi.
evde ayakkabılıkta duran arkadaşlarının emanet malzemeleri
arkadaşları adına yaptığı ıvır zıvır ticareti
araba kullanma - öğrenme ile ilgili tavırları
bir şey söylemeden gidip yatması
diyetisyen ile ilgili tavrı
evde bana ve çocuklara yemek hazırlarken sanki köpeğe yemek verir gibi hazırlıksız tek düze tek kap yemek hazırlayıp misafirlere saray sofrası kurması. ulan bir bardak bile koymuyor masaya aq.
her şey batmaya başladı bana artık..
eve gitmek istemiyorum resmen..
yeter gerçekten yeter..
nereye kadar destek nereye kadar sabır
yeter..
bu gidişin sonu iyi değil gerçekten.
