Özeleştri..tespit ama hala kararsızım...

Bir müşterimle muhabbet ederken anladığım bazı durumlar oldu..

İşimle ilgili olarak yeterince çalışmıyorum.. yani daha iyi verimli karlı çalışabilirim...
bunun temel sebebi kardeşimle ortak olmamız.
içimden gönlümden geçen şey kardeşimin çalışmayıp benimle eşit haklara sahip olması ve hatta bununla kibirlenmesi.. ukala ukala bir bok yapıyormuş gibi sağda solda gezmesi..
uyuz oluyorum..

konuyu konuşmadığım - paylaşmadığım halde eşimin de benzer hislerinin olması. bu konuyu açtığı zamanlarda "kardeşim-ailemle ilgili konuların beni ilgilendirdiğini bu konuların dışında olması gerektiğini" net bir şekilde söylediğim halde eşim arada kardeşim ve eşinin tavırları-harcamaları ile ilgili serzenişlerde, dokundurmalarda bulunuyor..

kardeşimin ve eşinin en basitinden kıyafet - restoran - tatil - çocuk malzemeleri seçimleri çok lükse ve gösterişe kaçan ve çok masraflı seçimler.. üzerine bir de bunlarla böbürlenmeleri - kibirlenmeleri hava atmaları bana batıyor..
ben de biliyorum aynı şekilde yaşamayı ama yaşamıyorum... kendime ve aileme haksızlık yapıldığını düşünüyorum..

ayrıca uzlaşmaz tavırları, akşamdan kaldığı zamanlarda etrafındakilere cehennem azabı çektirmesi, düzensizliği, disiplinsizliği, ezikliği (her boku biliyor gibi üst perdeden konuşup etrafındakilerden kendisini üstün gösterme çabası) bir işi verdiğim zaman o işi 2 ayrı kişiye daha takip ettirmek zorunda kalıp mutlaka alternatif bir çözüm daha planlamak zorunda olmam ha bir de sürekli bana hesap sorması beni ayar ediyor...


bunlar tabi bende ciddi bir birikim yapıyor..
ya bir gün siktir ol git diyeceğim ya da  kendim işi bırakıp gideceğim..
henüz karar veremiyorum..
kardeşim ne yapar bilemiyorum. sonuçta çok zorlanacağı kesin...

sonuçta şunu hissediyorum.
ben çalışıyorum. sorumluluk alıyorum. işi yönetiyorum. risk alıyorum, mesai veriyorum kazanıyorum..sonuçta kardeşim ve eşi ise yan gelip yatıp yiyor.. yemelerinde bir sorun yok sonuçta annem babam ananem de yiyor. canları sağ olsun. ama sanki hak edip te yiyorlarmış gibi kibirlenmeleri beni kötü hissettiriyor..

artık seks mi mastürbasyon mu sorusuna mastürbasyon diyeceğim

bok gibi hissediyorum..
eşimle seks dediğimiz birliktelik şöyle bir rutin aldı..

çocuklar yatsın.
kapıyı kapat. kilitle. deliğini kapat
oflaya puflaya pijamaları giyelim.
çişini yapsın gelsin
yatağa yatınca 10 dakika burnunu kaşısın.
sırt üstü göğüsler kapalı altı açık mal gibi yatsın.(masaj yapayım. kremliyeyim öpüşelim. koklaşalım.. hayır çok yorgunum - uykum var. ama hadi çabuk gel...)
kendi banyodan gelmesine rağmen yattıktan sonra havlu istesin.
havluyu altına ser..
hadi çabuk ol söylemleriyle git gel..
hele o yüz hali yok mu sanki tecavüz ediyormuşum gibi...
olduktan sonra üzerinden bok gibi kenara itil.
topallaya topallaya (artık gerçekliğine inanmakta güçlük çekiyorum.) tuvalete tekrar kalksın.
tekrar çişini yapsın.
götünü dönsün uyusun...
ben de eşine eziyet eden tecavüzcü psikolojisi ile kenarda sessizce giyineyim...


seks böyle mi olmalı seks bu mudur?

bekarken dışarıda birbirimize ateşli ateşli bakardık. tutkuyla öpüşürdük.
azgınlıkla birbirimizi soyar vücutlarımızın kavuşması için ateşlenirdik. tenlerimiz birbirine değince sanki eşik enerjisini aşmış gibi daha istekli daha ateşli sevişirdik..
ne oldu böyle şimdi?


istemiyorum amına koyayım. istemiyorum böyle seksi.. para verip biriyle birlikte olsam en azından zevk alıyormuş numarası yapar diye tahmin ediyorum...


ilk plan kendime bir suni vajina alacağım. en azından kapris yapmaz. bunları hissettirmez bana...
kesmezse yol nereye götürürse...
ben elimden geleni yaptım..

Çok Yorgun ve Sıkkınım..

Son zamanlarda gerçekten çok bıkkın ve sıkkınım.
Hayattan bıkmış gibiyim. sanki bugün hatta şimdi ölsem de kurtulsam diye düşünüyorum.
bu blogu yazmaya aslında terapist tavsiyesi ile başlamıştım. (terapist günlük demişti ama teknoloji farklı imkanlar sunuyor..)
başkaları ile çeşitli sebeplerden paylaşmadığım konuları içimi dökmek ve rahatlamak için yazmaya başladım.
eşimle olan durumum. artık ortak bir şey paylaşamıyoruz. onu mutlu görmek hoşuma gidiyor.
çocuklarımızı da mutlu görmek beni mutlu ediyor..
iş hayatımdan memnun değilim.
kardeşimin bir bok yapmadığını ve çok para harcadığını düşünüyorum.
hiç sorumluluk almıyor. bir işe adam akıllı sahiplenip te bitirdiğini görmedim.
kardeşimin eşine de uyuz oluyorum. sürekli gergin sürekli kardeşimle münakaşa halindeler.
bizim oturduğumuz yere taşınmaları da cabası...
kardeşimin sorumsuzluğu çok para harcaması ve bunları hiç önemsemeden büyük iş adamı gibi hareket edip sürekli yeni gider hayalleri kurması (yeni araba, tekne, yazlık villla, teknolojik ürünler..) beni acayip kasıyor.
hayalleri hiç gelir arttırıcı değil..
ailemle olan ilişkilerim bozulmasın özellikle ananem üzülmesin diye kardeşime eşit ortaklık payı vermiş olmaktan dolayı pişmanım.
neyse artık olan oldu.
bundan sonra sanırım ya ben işi bırakıp gideceğim yada kardeşimi kovacağım.
bilemiyorum..
henüz karar veremiyorum.
yönetim anlayışımız çalışma tarzımız çok farklı..