Kızımız aramıza katılınca fark ettim ki aranmayı ziyaret edilmeyi tebrik edilmeyi bekliyor ve seviyormuşum.
Önceden önemli değil falan derdim ama gerçekten bekliyormuşum..
Özelikle bazı gelmeyenler aramayanlar beni çok üzdü.
Annemin adı yerine ananemin adını göbek adı olarak kızımıza koymamız annemi üzdü. birşey demedi ama surat hali fazlasıyla anlatıyordu..
bu sebeplemidir bilemiyorum ama annem kızımı görmeye 1 ayda 2 kere geldi..
Eşimin ablası da yaklaşık 10 gün sonra lütfen geldi..
Kayınpederim de yaklaşık 1 hafta sonra geldi. kaynıvalideyi de aldı gitti..
Eşimin çok sık görüştüğümüz kuzeni henüz gelmedi. doğru düzgün aramadı bile.. en çok onlara üzüldüm gerçekten. çünkü hemen her hafta görüşürdük.. hatta bazen haftada 2-3 kere görüşürdük. Bizimle ilgili olmayan Bir iki geçerli bahaneleri var ama yine de çok üzüldüm.
Hani benim akrabanm arkadaşım diyebileceğim değer verdiğim çok az kişi geldi. Arayanlar oldu ama yine de demek ki insanlara fazla değer vermişim. Değer verdiğim kadar kıymetli değillermiş..
Neyse canları sağ olsun. Önce kendimi affediyorum üzüldüğüm kırıldığım için. sonra gelmeyen aramayan sormayanları affediyorum. canları sağ olsun. sonra tekrar kendimi affediyorum
affettim gitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder