Geçen mayıs ayında ben yurtdışındayken yengem aradı.
abimle ailece çok görüşmeyiz ama ben severim abimi. biz kendi ailelerimiz arasında görüşürüz.
abimin bağırsağında bir kitle olduğunu ve alınması gerektiğini doktor aradıklarını söyledi.
akabinde ülkeye dönünce konuştuk falan çok araya girmek istemedim tam bizim evin yakınlarında bir hastanede ameliyat olmaya karar verdi.
kitle kötü huylu çıktı.
ameliyat süreci ve hastane sürecinde sürekli gidip geldik.
ameliyat sonrası metaztaz tespit edildi..
bu noktadan sonra olayın ciddiyeti ve şoku çok sarsıcı oldu.
yengemin kişisel bakış açılarından dolayı babama kardeşime biraz da bize veryansınları oldu..
bu noktada kardeşimde olayları kişisel algılayıp içten tepkili oldu..
velhasıl ben bu durumlarda sakinim ama üzgünüm..
hayat tabi. hepimiz öleceğiz ama bir sebep ortaya koyulması bir takvim ortaya koyulması ve en kötüsü kalan ömrünü hastanelerde doktorlarla geçirme fikri çok acıtıcı...
insan ben olsam diye düşünmekten kendisini alamıyor.
yaptıkları yapmadıkları yapamadıkları....
tabi çıkmayan candan umut kesilmez..
ayrıca hepimiz öleceğiz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder