annemi çok seviyorum. yalnız bazen çok tuhaf kaprisleri oluyor.
geçenlerde evlilik yıldönümümüz için bir program yaptık. oğlumuzun okulu olduğu için anneme bırakmayı planladık. anneme konuyu söyleyince bir dünya kapris bir dünya ters laf söyleyip peki dedi. eşim bu işe çok bozuldu. aslında ben de bozuldum ama anne işte. bir de olayın gelişimi aslında annemin tepkisinin aslında babama olduğunu ben anladım ama eşim anlamadı..
sonra eşim patladı. tabi bana. durumu anlatmaya çalıştım vs ama çok gönlü kırılmıştı. oğlumuza da uçak bileti alıp onu da götürmeye karar verdik. sonrasında annem bu sefer bırakmazsak bozulacağına dair bir salvo daha yaptı.. anneme durumdan çok üzüntü duyduğumu onu yormak zor durumda bırakmak istemediğimi falan söylesemde psikolojik şiddet tavan yaptı. eşime durumu anlatınca bu sefer eşim salvoyla cevap verdi. bir sağ bir sol. neyse biraz zorla biraz diş göstererek biraz ikna ederek oğlumuzu bırakmaya karar verdik. bu sefer oğlumuzu götüreceğimiz zaman eşim ben gelmeyeceğim dedi.. hoppala... neyse yine biraz zor biraz ikna gittik bıraktık geldik. bakalım sonu ne olacak bu işin..
Eşim %100 haklı ama tavır yapmak bence büyük hata olur. Umarım sorunsuz bir şekilde bu işin altından kalkarız...
Kabul annem zor bir kadın. Hata kabul etmiyor. çok ince eleyip sıkı dokuyor. Önce babama sonra çevresindeki herkesi mükemmel olmaya zorluyor haliyle stres ve gerginlik tavan yapıyor. Neyse Allah farkettirsin. de kendi mutlu olsun. Bizim evlat olarak yapacağımız alttan almak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder